Het werk van Bach en Escher, genieën uit verschillende eeuwen en kunstvormen, kent veel raakvlakken. Beiden werken met bepaalde basismotieven, met symmetrie, herhaling, spiegeling en sequenties, waarop zij variëren, soms eenvoudig, soms oneindig complexe vervlechtingen, en voegen daar nieuwe dimensies aan toe. Bachs gevarieerde canons en fuga’s zijn de meest complexe en inventieve voorbeelden in de geschiedenis van de meerstemmige compositie (polyfonie). Van Escher worden onder andere zijn vlakvullingsmotieven, ‘metamorfoses’ en ‘kringloop’ getoond en besproken. In deze ‘concert-art experience’ worden de processen van luisteren en kijken samengevoegd tot één verrassende en verrijkende ervaring voor het publiek, die zowel concertbezoekers, meer én minder ervaren, als meer visueel ingestelde kunstbeschouwers zal aanspreken.